FOTOOS!

Minister van Financiën Sigrid Kaag is gearriveerd in Suriname om een soort van sorry te zeggen voor de decembertewerkstellingen van een paar eeuwen terug. Op de luchthaven van Paramaribo werd excellentie Kaag ontvangen door de minister van Defensie Krishna Mathoera van de VHP. Het regende pijpenstelen en Kaag moest zelf de paraplu vasthouden, want parapluvasthouders zijn ook niet meer van deze tijd. Later meer.

Snapt u het nog?

We moesten even twee keer kijken of we niet op DeSpeld zaten, maar het is toch echt waar. Zes Surinaamse stichtingen verschijnen vandaag in de rechtbank om via een kort geding te voorkomen dat het kabinet op 19 december excuses voor het slavernijverleden maakt. Dat klinkt toch alsof Wakker Dier zich hard maakt voor megastallen of de ChristenUnie een eigen pornosite begint. De stichtingen die zich al jaren inzetten voor de komst van een officieel Nederlands excuus proberen nu de rechter ditzelfde excuus te laten verbieden, omdat ze het niet eens zijn met de uitvoering. Ze vinden 19 december te snel en eisen dat het excuus pas op 1 juli 2023 wordt uitgesproken. Niet dat het echt uitmaakt, want het gaat nooit genoeg zijn. Deze clubjes gedragen zich als een bridezilla die al jaren haar bruiloft plant en op de belangrijke dag zelf constant teleurgesteld is omdat het resultaat niet kan tippen aan het onrealistische perfecte plaatje dat in haar hoofd zat. Ze willen zich zo graag nog één keer laten gelden dat ze compleet vergeten waar ze in de eerste plaats om streden. Het is een wedstrijdje ver pissen voor belangengroepen die onderling vergelijken wie het kabinet het diepste kan laten bukken, waarbij wraak een belangrijkere drijfveer lijkt dan erkenning. Eens kijken of de rechter zich vandaag weer mengt in de politieke agenda of dat deze Rupsje Nooitgenoegs toch met lege handen naar huis worden gestuurd. De zaak begint om 13:00 uur en live meekijken doet u hierrr. 
UPDATE: Rechter wijst, geheel volgens verwachting, de eisen af.

Ja sorry dit is ook het Stamcafé

Sorry maar wij snappen er niks meer van. Eerst zou het kabinet excuses aanbieden voor de slavernij, toen werd het opeens een 'betekenisvolle mededeling van de minister-president' en nu worden het toch weer excuses. Eerst zou Franc Weerwind naar Suriname gaan, en toen Sigrid Kaag, en nu Sigrid Kaag én Franc Weerwind. En eerst zou het kabinet geen rekening houden met de eisen van actiegroepen en nu weer wel, maar ook weer niet helemaal. Sorry hoor. Maar dat is toch niet meer te volgen?

Dan kan de nieuwe Eerste Kamer zich er eerst over uitspreken

Het probleem van de discussie over de excuses voor het slavernijverleden is dat de eisende partij bestaat uit een potpourri van clubs. Een samenraapsel van tientallen stichtingen en verenigingen die onderling ook weer met elkaar verbonden zijn of juist wegens ruzie met elkander hebben gebroken. Zo kan het dus gebeuren dat (een deel van) de groep die afgelopen week op het Catshuis was iets anders vindt dan de lui die dit weekeinde nog met (bizarre) aanvullende eisen kwamen.

Om het nog complexer te maken: één van die organisaties die onder meer het woord neger wil verbieden en de schulden van de Caribische eilanden en Suriname wil kwijtschelden is Kick out Zwarte Piet. Deze club staat onder leiding van Jerry Afriyie, een Ghanees die behoort tot de Ashanti-stam die zelf in slaven handelde.

En dan is er nog de datum van de excuses waar over gesteggeld wordt. Het dossier is kortom een bende en de affaire is bovendien uitermate pijnlijk voor De Grote Procesbegeleider Mark Rutte die voor het eerst sinds 2010 alle controle lijkt te zijn kwijtgeraakt.

Wij wisten helemaal niet dat het zo werkte joh

We hebben er nog eens even goed over nagedacht, en GeenStijl heeft hierbij besloten dat wij de excuses van Mark Rutte en kornuiten voor de slavernij alleen accepteren als aan de volgende 14 voorwaarden wordt voldaan:

1. Alle toespraken moeten op rijm
2. Mark Rutte moet de hele tijd hinkelen terwijl hij de excuses maakt
3. John Ewbank zegt ook nog een keer sorry voor het Koningslied
4. John Ewbank belooft geen speciaal lied te maken voor de Slavernij-excuses
5. Er wordt 42 miljoen gestoken in een museum over leven & werk van John Leerdam
6. Sharon Dijksma treedt af als burgemeester van Utrecht
7. Jenny Douwes in Boerinnenkalender 2024
8. Het gebruik van het woord 'kapucijner' wordt strafbaar gesteld
9. Gulden terug
10. Geen studiopubliek meer bij WK-uitzendingen NOS
11. Integrale aanpak chipstekort
12. Alle boeken van Arthur Japin uit de handel gehaald
13. 25% korting op onze volgende aankoop bij Easy Toys
14. Een tekening van Willem-Alexander

Moet kunnen, toch?

Ja, wat wil je nou!

Als iemand in het kabinet serieus dacht dat ze met het aanbieden van excuses voor het slavernijverleden daadwerkelijk een boek vol zwarte bladzijdes konden afsluiten en er een einde zou komen aan het aanhoudende gezeur van de beroepsactivisten met een geërfd slachtoffergevoel, dan zat die er naast. Het wordt hoe langer hoe meer duidelijk dat niemand tevreden gaat zijn met de zelf geëiste excuses en sommigen laten duidelijk merken dat ze niet tevreden WILLEN zijn. Neem Reggie Baay, historicus en schrijver van Indische afkomst, die voor het uitspreken van de excuses al kritiek heeft op het gebrek aan aandacht voor de geketende geschiedenismensen uit het oosten. Kritiek die wel wordt uitgesproken tegenover de staatsomroep, maar niet in het gezicht van de premier. "Donderdag spreekt minister-president Mark Rutte op het Catshuis met betrokken organisaties over onder meer het uitspreken van de excuses op 19 december. Meerdere genodigden overwegen niet te gaan. Baay is uitgenodigd, maar gaat niet. 'Het is alleen voor de bühne. Het slavernijverleden in Oost-Indië is tot nu toe niet serieus meegenomen door het kabinet.'" Lekker schreeuwen aan de zijlijn, maar zodra de kans bestaat dat je gehoord wordt snel terugkruipen in de slachtofferrol. Als je vooraan staat als er een NOS-microfoon in de lucht slingert en wegloopt als het tijd is om zelf iets bij te dragen, strijd je alleen voor je eigen ego en daar hoeft helemaal niemand rekening mee te houden.

Sorry seems to be the hardest word...

Subsidieclubs die zich inzetten voor de nabestaanden van het slavernijverleden zien hun budgetten verdwijnen. Dadelijk heeft het kabinet de excuses uitgesproken en vervalt één van hun belangrijkste bestaansrechten. Dat moet de reden zijn waarom deze organisaties momenteel op alle Ruttiaanse slakken zout leggen en de aangekondigde excuses voor het slavernijverleden nu al trachten te ondermijnen. Een anonieme betrokkene klaagt bijvoorbeeld in het Parool dat het onhandig is dat een overleg op 8 december met organisaties in het Catshuis valt op de dag van de Surinaamse Decembermoorden. En de voorzitter van de Nationale Reparatie Commissie Suriname miept over het feit dat minister Franc Weerwind als afstammeling van een slaaf excuses komt uitspreken in Paramaribo, waarbij de organisatie dus weigert het kabinet als een persoonsoverstijgend rechtspersoon te zien, terwijl dat juist de reden is dat dit kabinet excuus aanbiedt voor activiteiten uit een ver verleden. Daarnaast is er gezeik over de datum, de afwezigheid van de koning, de beperkte betrokkenheid van de tienduizenden belangenclubs, de tijdslijn ("We lopen nu het risico dat de excuses niet worden geaccepteerd, omdat we daar in Suriname niet klaar voor zijn.") en de communicatie. Het probleem wordt onbewust samengevat door Joyce Sylvester van de staatscommissie tegen Discriminatie en Racisme: "Het voornemen is goed van het kabinet, maar die excuses moeten wel geaccepteerd worden." Nee, dat hoeft dus helemaal niet. Als je dusdanig vastgeketend zit aan de eigen slachtofferrol dat je excuses waar je zo lang om zeurde niet accepteert, omdat het niet helemaal volgens jouw script verloopt, dan is dat jouw probleem. Dit is geen Oscars-bedankwoordje waar alle betrokkenen bij naam genoemd worden, geen persoonlijke speech voor jouw specifieke subsidieclub, maar een breder excuus aan alle nabestaanden. Accepteer het en zet je ego opzij of Rupsje Nooitgenoeg lekker door; dit kabinet heeft al genoeg toegegeven. We gaan niet ook nog excuses voor de excuses maken.

Lalala, geld!

De kabinetsexcuses zijn nog niet officieel aangekondigd, laat staan uitgesproken, of het Rupsje Nooitgenoeg van de moderne slachtoffercultuur kruipt alweer verder op zoek naar meer. De activisten die vrijwillig rondlopen in de boeien van het verleden zullen niet tevreden zijn voordat hun bankrekening is gevuld met de prijs van het linkse schuldgevoel. Het vrijmaken van 200 miljoen euro voor aan slavernij gerelateerde subsidieprojectjes en 27 miljoen voor een slavernijmuseum was volgens de beroepsslachtoffers slechts een eerste stap richting een grotere bak geld. Op de dag dat de excuusaankondiging lekte, viel het woord herstelbetalingen al en die roep wordt gretig versterkt door de zelfkastijders van de gevestigde media die naarstig op zoek zijn naar een verlichting van de erfzonde waaronder ze dagelijks gebukt gaan. Dat de betaling van deze zelfopgelegde schuld uit de publieke schatkist komt, deert ze uiteraard weinig. Zij denken nog steeds dat er een bedrag gevonden kan worden waarmee alle partijen tevreden zijn, terwijl de realisten al lang inzien dat het nooit genoeg gaat zijn. Deze actievoerders zitten zo diep in hun slachtofferrol dat ze alle tegenvallers in het leven aan de slavernij trachten toe te schrijven en geen cheque is groot genoeg om ze uit die ketenen te bevrijden.

Tot excuses gemaakten!

De tot kabinet gemaakten gaan hun excuses aanbieden voor het Nederlandse slavernijverleden. Dat melden tot bron gemaakten aan het tot RTL Nieuws gemaakte en dan denken wij tot blogger gemaakten dat het zo is. Aan die excuses hebben de slaven helemaal niets, want die zijn al dood. Ook wordt er 200 miljoen euro gestoken in een bewustwordingsfonds en 27 miljoen euro in een Slavernijmuseum. Ook daaraan hebben de slaven helemaal niets, want die zijn al dood. Wel zijn er heel veel tot subsidieontvanger gemaakten die nu weer voor een paar jaar werk hebben. De aankondiging van de excuses zou eigenlijk pas half december komen, als de zwartepietdiscussie voorbij is en het kabinet in Qatar met eigen ogen gezien kan hebben dat er ook goede kanten aan de slavernij zitten. Enfin. Sorry dus. Is het nou weer goed?

Wij vragen ons gewoon iets af

Okee. Dan moeten wij het maar weer zeggen. Het grote probleem met het maatschappelijke debat in Nederland omtrent de kwestie Glennis Grace, is dat iedereen als een kip zonder kop meteen de kant van de Jumbo heeft gekozen. Al die zwartgele vlaggen in de straten zijn natuurlijk hartstikke mooi enzo, maar voor je het weet escaleert de boel geopolitiek ontzettend uit de klauwen en hebben we zomaar een Derde Supermarkt Oorlog te pakken. Wij pleiten daarom voor rationaliteit. Laten we gewoon naar de feiten kijken. En dan ontkom je niet aan de vraag: deze excuusvideo van Glennis Grace, is dat eigenlijk niet gewoon een soort halve false flag? Of mag je je dat soms ook niet meer afvragen?